یادداشت دریافتی- سید مجید اسلامی*؛ من کار‌شناس آی تی در یکی از شرکتهای خودر سازی ایران می‌باشم.
متاسفانه بیش از ۵ ماه است که با عناوین و اهداف مختلف به اسم ملی و میهن پرستی هجمه سنگینی بر خرید تولیدات خودروسازی داخل کشور شده است.
گردانندگان محترم سایت‌های خبری، مردم عزیز ایران!
هیچ فکر کرده‌اید که اگه این موضوع واقعا ملی بود چرا به سایر مسایل تسری پیدا نکرد؟!
درموارد دیگر غیر از خودروسازی نیز گا‌ها مواردی که با سلامتی مردم در ارتباط است وجود داشته و اخبارش را در چند سال گذشته شنیده‌اید. اما چرا کمپینی با این گستردگی در تحریم آن کالا به وجو نیامد؟
اینکه کیفیت خودروسازی کشور باید ارتقا پیدا کند، اینکه ما همزمان با کره جنوبی شروع کردیم ولی الان این اختلاف فاحش رو با آن‌ها داریم و... همه و همه کاملا درست و حق با شماست.
قطعا برای شخص بنده حقیر که یک کار‌شناس آی تی در یکی از شرکتهای خودروسازی هستم لذت بخش‌تر خواهد بود وقتی پیرامونم خودرو‌های لوکس و با کیفیت جهانی باشد.
ما باید به عنوان یک ایرانی در هر پست و مقامی که هستیم نهایت تلاش خود را به کار ببندیم تا در همه موضوعات پیشرفت کنیم. دست از شعار زدگی برداریم.
افزایش مستمر کیفی نه تنها در خودروسازی که در همه محصولات و خدمات به عنوان تکلیف و وظیفه و خط قرمز ما تلقی شود.
خواهش می‌کنم موارد زیر را بدون هر گونه تعصبی و با دیده انصاف و منطق مطالعه فرمایید و پیش وجدان آگاه خود قضاوت نمایید.
در ابتدا می‌خواهم وضعیت صنعت خودرو سازی را با صنایع و خدمات دیگر مقایسه کنم:
وضعیت صنعت نفت رو بررسی کنید، قطعا اخیرا زحمات بی‌وقفه وزیر محترم نفت را در دوسال اخیر شاهد هستیم اما سوال بنده اینه چرا در دوران گذشته که این حجم پولی وارد کشور شد در زمینه تولید نفت و افزایش تولید و کیفیت آن تلاش ملموسی نشد؟
و الان شاهد هستیم که کشور عربستان روزانه حدود ۱۲ میلیون بشکه تولید می‌کند و ما یک ششم آن!
وضعیت بیمارستان‌ها و پاسخگویی آن‌ها علی رغم زحمات بی‌وقفه آن‌ها (هر چند اخیرا با دستور وزیر محترم بهداشت شاهد اندکی بهبود بوده‌ایم) آیا در حد استانداردهای جهانی است؟
آیا نحوه ارائه خدمات پزشکی به بیماران در سطح استانداردهای جهانی می‌باشد؟
وضعیت راه‌های کشور، راه آهن، امداد جاده‌ای ما چطور؟
وضعیت تولیدات محصولات غذایی که اکثراً خصوصی هستن و بهانه دولتی بودن و حاکم بودن مدیریت دولتی برآن‌ها وجود ندارد، چطور؟
وضعیت محصولات کشاورزی چطور؟ آیا سم به کار گرفته شده در تولید پرتقال شمال از استاندارد جهانی برخوردار است؟
هر از گاهی با خبری در خصوص کیفیت مواد غذایی که ارتباط مستقیم با سلامتی انسان دارد شگفت زده می‌شویم!
برخورد نهادهای خدماتی ما چگونه است؟ انصافا کیفیت آنرا با نحوه ارائه خدمات با کشورهای صنعتی مقایسه کنید.
فرهنگ خود ما مردم در چه سطحی است؟ آیا به فرهنگ غنی این کشور پایبند هستیم؟
مصداق این مطلب را مثلا در ورزشگاه‌ها که از همه قشر می‌آیند می‌توانیم مشاهده کنیم؟
آیا آن عده که گا‌ها صدا و سیما را نیز غافلگیر می‌کند و تماشاگرنما هستند عده‌شان واقعا کم و انگشت شمار هستند و یا برعکس.
ورزشگاه‌ها پر شده از تماشاگر نما‌ها و تعداد کمی تماشاگر! و صدا سیما جای این دو را اشتباه می‌گوید؟
آن هفتصد هزار نفر که به فیس بوک آقای مسی حمله کردند و ایشونو رو سفید کردند هم لابد عده کمی کاربران شبکه‌های اجتماعی نما بودند! عده کمی کاربر نما!
یکی دیگر از مواردظهور و بروز فرهنگ عمومی را در رانندگی در سطح شهر می‌توانیم ببینیم. وقتی به ترافیک برخورد می‌کنیم و عده کمی از راننده نما‌ها از راه خاکی کناره حرکت می‌کنند و موجب آزار دیگران می‌شوند. عده کمی راننده نما!
یکی دیگر از مصادق فرهنگ عمومی صداقت و راستگویی می‌باشد. من وارد مسایل و ضربه‌هایی که در دوره گذشته به دلیل عدم صداقت به مردم و مملک وارد شد نمی‌شوم. (اما شدم!).
ولی خود ما مردم چطور؟
دیروز در یکی از گروه‌های شبکه‌های اجتماعی پیامی آمد با این مضمون: «من کارمند ارشد یک شرکت خودروسازی داخلی هستم و بابت حس میهن پرستی این پیامو می‌ذارم. برخلاف گفته وزارت صنعت این شرکت خودروسازی در این دو روزه طرح فروش قسطی خودرو تنها ۵۰ عدد خودرو فروخته است. مردم فریب این‌ها رو نخورید. خودرو صفر نخرید.»!
آخه انصافت کجا رفته است؟ فروش عادی روزانه این شرکت خودروسازی در وضعیت تحریم ۹۰۰ تا ۱۰۰۰ عدد بوده آن وقت چطور فروش یک نمایندگی در چند ساعت را به یک شرکت خودرو سازی نسبت می‌دهی!
واقعا انصاف را در کجا و به چه جرمی زندانی کرده‌ایم و چه راحت دروغ‌های خود را توجیه می‌کنیم؟!
نمی‌خواهم سرتونو درد بیاورم و چشمانتونو خسته اما خواهش می‌کنم به ادامه عرایضم توجه فرمایید:
فرض کنید وضعیت کیفی بیمارستان‌ها در حد کشوری مثل آلمان بود؟ وضعیت را ه‌های ما، فرهنگ عمومی، خدمات رفاهی و خلاصه همه و همه در حد استانداردهای متعارف جهانی بود. آنوقت اگر این شرکتهای خودرو سازی این تولیدات را داشتند واقعا و واقعا جای تعجب نداشت؟!
اما در وضعیت فعلی با مواردی که به نظر دوستان گذشت، واقعا کجای مسئله عجیب است؟
«آیا ما کیفیت خدمات رسانی پزشکی یا هواپیمایی، راه‌ها و یا محصولات کشاورزی و... در حد کشوری نظیر آلمان را داریم که از خودرو ساز بنز طلب می‌کنیم!»
عده‌ای از دوستان ممکن است بفرمایند به هر حال باید از یک جایی شروع می‌کردیم دیگه اما...
اولا چرا بعد از گذشت ۵ ماه همچنان فقط روی خودروسازی مانده‌ایم و به سایر جاهایی که نقاط ضعفش و اثر بخشیش در سلامت مردم کمتر از خودرو سازی نیست نرسیده‌ایم؟
دوما آیا تقاص عقب ماندگی در موضوعات عمومی را خانواده بزرگ خودروسازی و قطعه سازی با جمعیت ۷۰۰ هزار نفر شاغل باید پرداخت کند؟
دوست عزیزی که در... هستی و در کمپین شرکت کرده‌ای و یا حمایت می‌کنی. خود بهتر می‌دانی وضعیت کیفی تولیداتت و یا خدماتت بهتر از خودروسازی نیست. چطور بود اگر کمپین از آنجا شروع می‌شد؟
سوما آیا راه اصلاح این معضل عمومی و همه جانبه ورود به کمپین تحریم علیه این و آن است؟ و یا این راه به فلج کردن اقتصاد کل کشور و ضربه زدن به کل کشور منجر نمی‌شود؟
فرض کنید کارگر قطعه سازی که بابت راه افتادن کمپین ۴ ماه حقوق خود را دریافت نکرده قطعا از یکسری هزینه‌های جانبی مثل تعویض کابینت و یا نقاشی ساختمان و... می‌زند. در نتیجه تاثیر آن به سایر کسب و کار‌ها و صنایع دیگر خواهد رسید!
چهارم و مهم‌تر از همه اینکه چرا این کمپین درست زمانی که بحث رفع تحریم‌ها و ورود خودرسازهای جهانی به کشور برای عقد قرارداد با شرکتهای خودرو سازی و به تبع آن خلاص شدن از قطعات بی‌کیفیت برخی از کشورهای دیگر مطرح بود اتفاق افتاد؟ چرا؟!
آیا منافع عده‌ای به خطر افتاده بود؟ آیا ورود خودروسازان مطرح جهانی به ایران و گرم شدن و به تبع آن رشد با آهنگ تندتر صنعت خودروسازی در کنار رفع تحریم‌ها انقدر حال عده‌ای را بد می‌کرد که پایه گذار این کمپین شدند.
«اشارت بنده فقط به پایه‌گذاران و نه حامیان است. پر واضح است که حامیان کمپین قصدی جز رشد و پیشرفت مملکت را نداشتند و اگر حمایتی نیز از این کمپین کردند قطعا در فکر خود، دستیابی به محصولات با کیفیت بهتر مد نظرشان بوده است»
مردم عزیز ایران! می‌دانیم که در گذر ازتحریم‌های ظالمانه‌ای که گرفتارش بودیم چه دست اندازهای خارجی و داخلی را طی کردیم و چه دلواپسانی از نوع خارجی و داخلی که دل دل می‌کردند که نشود! اما شد و به حول قوه الهی رسیدیم به جایی که تحریم‌ها برداشته شد. و حال عده‌ای به عناوین مختلف سعی دارند وانمود کنند با برداشته شدن تحریم‌ها وضع مردم و صنعت بد‌تر شده است!
«خواهشا نفرمایید موضوعات را الکی سیاسی نکنید که با این نگاه واریزی سود عدالت در نزدیکی انتخابات هم لابد یک موضوع اقتصادی بوده و ربطی به سیاست نداشته است!»
آیا با راه انداختن این کمپین‌ها و یا حمایت از آن‌ها، خود می‌خواهیم دست اندازی در مسیر حرکت رو به جلوی دولت برآمده از خواست مردم شویم؟
آیا فقط گذشتن دوسال از زمان روی کار آمدن دولت که خود شاهد بودیم عمده تلاشش در جهت برداشته شدن تحریم‌ها بوده است را زمان کافی برای لبریز شدن صبر خود می‌دانیم؟
بهتر نیست کمی به احساسات خود فائق آمده و کمی موارد را با عینک منطق و انصاف بنگریم.
در پایان از همه زحمتکشان در صنایع مختلف و امورات پزشکی و خدماتی از جمله صنعت نفت، هواپیمایی، زحمتکشان در بیمارستان‌ها و... که به این مردم و مملکت خدمت می‌کنند تشکر و قدردانی مکنم و اگر جایی اسمی آورده شد خدایی نکرده قصد تخریب نبوده و فقط بیان مطلب بوده است.
ایام به کامتان عزیزان
*کار‌شناس آی تی ایران خودرو
عکس | کامنت جنجالی «احمد خمینی» علیه پرسپولیسیها 
عکس | آقای حسن یزدانی آلبوم شما با ابراهیم رئیسی تکمیل است 
خنکترین روستاهای تبریز حتی در فصل بهار و تابستان 
شاسیبلند جنجالی مدیرانخودرو زیر تیغ سازمان استاندارد 
قیمت تتر از دلار آزاد عقب افتاد! 
ادامه جنجالیهای پرونده فساد؛ محمدحسین میثاقی واقعا پول گرفته است؟ 
