فرارو- دنیا جای خارق العاده‌ای است! روزی نیست که یکی دو دلیل به ما ندهد تا با یک ظرف بزرگ مملو از پاپ کورن روی مبل بنشینیم و از تماشای نمایش لذت ببریم. در روایت‌های فولکلور برخی از گروه‌های بومی آمریکا در مورد ارواح ساکن در قلب دانه‌های ذرت سخن به میان آمده است! طبق آن افسانه‌ها این موجودات خوش اخلاق در به شکلی تنهایی شاد و رضایت بخش زندگی می‌کنند، اما وقتی گرما را احساس کردند به شدت عصبانی می‌شوند. هر نوع گرمایی آنان را ناراحت می‌کند. هر چه دمای خانه‌های شان بیش‌تر شود عصبانی‌تر می‌شوند. آنان می‌توانند به قدری عصبانی شوند که دیوار‌های هسته‌هایی را که در آن زندگی می‌کنند به شدت تکان دهند و خانه‌های خود را منفجر کنند.پاپ کورن به این شکل درست می‌شود.
به گزارش فرارو به نقل از ال پائیس، این حقیقت درباره یک دانه پاپ کورن ذرت که از ۴ درصد آب تشکیل شده و در یک بالشتک نشاسته‌ای محصور شده و از بیرون توسط یک پوسته سخت مهر و موم شده بسیار کم‌تر جالب توجه است. هنگامی که آن آب گرم و منبسط می‌شود به دیواره‌ها فشار وارد می‌سازد تا جایی که پوسته بیرونی نمی‌تواند آن را حفظ کند و می‌ترکد و هسته ذرت را مانند یک جوراب به سمت بیرون چرخانده و یک توده از نشاسته پف کرده را در معرض دید قرار می‌دهد که شبیه به کبوتر سفید کوچک است.
تاریخچه پاپ کورن تقریبا ۱۰۰۰۰ سال پیش در امریکای میانه یا مکزیک فعلی جایی که کشت ذرت برای اولین بار بومی شد آغاز می‌شود. قدیمی‌ترین آثار و بقایای ذرت‌های بو داده در فاصله سال‌های ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۰ میلادی در غار خفاش نیومکزیکو در غرب میانه کشف شد و مشخص شد که ۵۶۰۰ سال قدمت داشتند. علاوه بر آن هسته‌های ذرت بود داده هزار ساله در مقبره‌هایی در سواحل شرقی پرو نیز یافت شدند که به خوبی حفظ شده بودند.
برای فهم این موضوع باید با اهمیت کشت ذرت در قاره امریکا آغاز کنیم. زمانی که ماده غذایی‌ای به این خوبی با محیط سازگاری داشته باشد و هم چنین به وفور در دسترس بوده و ارزان قیمت نیز باشد به راحتی در هر موقعیتی و در هر زمینه‌ای برای مصرف ظاهر می‌شود و به منبعی از مواد مغذی و هم چنین منبعی برای کسب و کار تبدیل می‌شود. در مناطقی که کشت ذرت در آن قابل توجه بود ذرت کربوهیدراتی محسوب می‌شد که کتاب‌های آشپزی سنتی حول آن می‌چرخید، اما رونق آن به عنوان یک میان وعده به شکل پاپ کورن در دهه ۱۸۹۰ میلادی با فروشندگان خیابانی شروع شد که گاری‌ها را در میان جمعیت در نمایشگاه ها، پارک ها، نمایشگاه‌ها و رویداد‌های ورزشی هل می‌دادند و محبوبیت آن در عصر طلایی هالیوود در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ افزایش یافت.
در آن زمان، خوردن هر چیزی در سالن‌هایی که دارای فضا‌های مجلل همراه با صندلی‌های روکش دار برای تماشاگران شیک بودند ممنوع قلمداد می‌شد. با این وجود، با پایان عصر سینمای صامت و ظهور فیلم‌های صدادار در سال ۱۹۲۷ میلادی که امکان لذت بردن از فیلم‌ها را بدون دانستن نحوه خواندن زیرنویس فراهم می‌ساخت و سپس با آغاز دوره رکود بزرگ پس از سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹ میلادی که باعث بیکاری توده‌های گسترده‌ای از مردم شد تماشای فیلم در سینما به یک گزینه سرگرمی انبوه و مقرون به صرفه برای همه مخاطبان تبدیل شده بود.
گذراندن مدت زمان تماشای فیلم با شکم خالی تبدیل به چالشی دشوار شد و تماشاگران فیلم در سینما پیش از ورود به سالن ظرف‌های حاوی پاپ کورن را به قیمت پنج یا ده سنت از دستفروشان خیابانی می‌خریدند و آن را به شکلی پنهانی زیر کت‌های خود قایم می‌کردند. کارآفرینان و صاحبان سینما به سرعت فهمیدند که جبهه گرفتن شان در برابر پاپ کورن جز باخت برای شان ثمری نداشته است. آنان متوجه شدند که اگر به دستفروشان اجازه دهند در لابی سینما پیش از ورود به سالن مغازه‌ای برای فروش پاپ کورن‌های شان راه اندازی کنند و به جای تماشای فریب مشتریان و قایم کردن پاپ زیر کت‌های شان از فروش دستفروشان در لابی انتظار سینما کمیسیون دریافت کنند خود نیز می‌توانند سود مالی بیش تری به جیب بزنند.
اخیرا کارزار صلح سبز برای ترویج مصرف آووکادو در بحبوحه خشکسالی باعث شده که تعداد کم تری از ما پاپ کورن بخوریم. چرا یک سازمان خود خوانده محیط زیستی باید یک ماده غیر بومی را تبلیغ کند که کشت آن به مقادیر زیادی آب نیاز دارد؟ چرا از محصولی دفاع می‌کنیم که باعث درگیری‌های جدی مرتبط با قاچاق اسلحه، قاچاق مواد مخدر، فلاکت و جنگل زدایی در آمریکای لاتین و رساندن منطقه آکسارکیا در مالاگا در اسپانیا به مرز بیابان زایی شده است؟
آن کارزار در مقاله‌ای همراه با آگهی خود نوشته است:"اکنون زمانی که برای تهیه فهرست خرید خود بیرون می‌روید می‌دانید که چگونه بهترین را برای سلامتی، جیب و سیاره خود انتخاب کنید. میوه‌ها و سبزیجاتی که منشاء آن‌ها هزاران کیلومتر دورتر است و هزینه بالایی برای محیط زیست و مردم دارند رها می‌شوند".
شاید شما نیز همانند ما در مواجهه با چنین اوج بی مسئولیتی و بدبینی‌ای داغ شده باشید! ارواح مهربان کوچکی که در درون ما زندگی می‌کنند علیه تغییر دمای مان شورش می‌کنند، آشفته می‌شوند، عصبانی می‌شوند و دیوار‌های درونی مان را فشار می‌دهند و پف می‌کنند درست همانند وضعیت پاپ کورن!
